Άσκηση για βελτίωση της γραφής των γραμμάτων

Όταν τα παιδιά ξεκινούν να μαθαίνουν να γράφουν τα γράμματα, συχνά δυσκολεύονται στο να τα τοποθετήσουν σωστά σε σχέση με τη γραμμή του τετραδίου. Μια πολύ απλή άσκηση - απευθύνεται σε παιδιά νηπιαγωγείου και α' δημοτικού-  που μπορείτε να κάνετε είναι η εξής:

Τα γράμματα χωρίζονται σε 3 κατηγορίες, ανάλογα με τη θέση τους πάνω στη γραμμή του τετραδίου:

 

- Αυτά που σηκώνονται, δηλαδή τα γράμματα που ξεκινούν πάνω από τη γραμμή:  

β, δ, λ, θ

 

- Αυτά που κάθονται, δηλαδή τα γράμματα που είναι ακριβώς πάνω στη γραμμή: 

α, ε, η, ι, κ, ν, ο, π, σ, τ, υ, ω

 

- Αυτά που πέφτουν, δηλαδή τα γράμματα που κατεβαίνουν κάτω από τη γραμμή:

 γ, ζ, μ, ξ, ρ, φ, χ, ψ

 

Κάθε φορά που το παιδί μαθαίνει ένα καινούριο γράμμα, αναφερθείτε στην κατηγορία στην οποία ανήκει. 

π.χ. Το χ πέφτει, φτιάξτε ένα χελιδόνι που πετάει προς τα κάτω.

        Το κ κάθεται, φτιάξτε μια καρέκλα με ένα ανθρωπάκι που κάθεται πάνω της.

        Το δ σηκώνεται, φτιάξτε ένα δελφίνι που πηδάει προς τα πάνω.

Έτσι το παιδί μαθαίνει τη θέση του γράμματος σε σχέση με τη γραμμή του τετραδίου με αστείο τρόπο. 

Η άσκηση μπορεί να γίνει και χρησιμοποιώντας μαγνητικά ή πλαστικά γράμματα. Κολλήστε μια μικρή κορδέλα σε ευθεία γραμμή πάνω στο θρανίο του παιδιού ή σε μαγνητικό πίνακα. Ζητήστε από το παιδί να τοποθετήσει σωστά τα γράμματα, σε σχέση πάντα με την ευθεία που λειτουργεί ως γραμμή τετραδίου. Παρομοίως η άσκηση μπορεί να γίνει με πλαστελίνη, δημιουργώντας τα γράμματα με πλαστελίνη και τοποθετώντας σωστά σε γραμμή. 

 

Είναι πολύ σημαντικό το παιδί να μάθει να γράφει σωστά τα γράμματα  από την αρχή! 

 

 

Σοφία Τσιντσικλόγλου

Ειδική Παιδαγωγός

 

 

Οι θετικές επιπτώσεις από τα παραμύθια

   
 

Η Virginia Havilant είπε: « Θα υπήρχε πλήρης στασιμότητα σ’ όλες τις επιστήμες και στη τέχνη, δίχως την αχαλίνωτη φαντασία δημιουργικών ανθρώπων που, όπως φαίνεται, επηρεάστηκαν διαβάζοντας παραμύθια στην παιδική τους ηλικία».

Οι σημαντικότερες επιπτώσεις των παραμυθιών είναι οι εξής:

·          Διευρύνουν τον κόσμο εμπειριών του παιδιού, δίνοντάς του, ταυτόχρονα και με έναν φυσικό και αβίαστο τρόπο, σημαντικές πληροφορίες για την πολιτισμική του κληρονομιά.

·          Τροφοδοτούν και εξελίσσουν τη φαντασία που δίχως αυτήν δεν είναι δυνατόν να προκύψει κάτι καινούργιο και δημιουργικό.

·          Εμπλουτίζουν το λεξιλόγιο του παιδιού, ενισχύουν την αφηγηματική του ικανότητα και γενικότερα τη δυνατότητα έκφρασής του.

·          Ενδυναμώνουν τη συναισθαντικότητα καθώς και την ικανότητα συγκέντρωσης του παιδιού. Το δεύτερο είναι ιδιαίτερα σημαντικό ιδιαίτερα με παιδιά που έχουν δυσκολίες διάσπασης προσοχής ή/και υπερκινητικότητας.

·          Διασκεδάζουν και δίνουν την ευκαιρία στο παιδί να έρθει σε επαφή και να διαχειρίζεται πολλά και έντονα συναισθήματα.

·          Δείχνουν τρόπους αντιμετώπισης και επίλυσης διαφόρων δύσκολων καταστάσεων και καλλιεργούν βασικές ηθικές αξίες και αρχές.

Πηγή: https://pappanna.wordpress.com/

 

 

ΕΝΝΕΑ ΩΡΕΣ ΥΠΝΟΥ ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΟΥΝ ΚΑΛΕΣ ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ ΣΤΑ "ΠΡΩΤΑΚΙΑ"


  Οι καλές επιδόσεις στα μαθήματα δεν απαιτούν μόνο συστηματική μελέτη, αλλά και συστηματική ξεκούραση. Σύμφωνα με έρευνα του Αυτόνομου Πανεπιστημίου της Βαρκελώνης, που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Cultura y Educacion, ειδικά τα «πρωτάκια» είναι απαραίτητο να κοιμούνται τουλάχιστον εννέα ώρες, να πηγαίνουν νωρίς στο κρεβάτι τους το βράδυ και να έχουν σταθερές συνήθειες στον ύπνο. 
  Αυτό το τρίπτυχο εγγυάται, σύμφωνα με τους Ισπανούς ειδικούς, ένα καλό ξεκίνημα για τους μικρούς μαθητές στη σχολική ζωή.
  «Τα περισσότερα παιδιά κοιμούνται λιγότερο απ' όσο απαιτείται για την ομαλή διανοητική ανάπτυξη, γεγονός που κρίνεται αρνητικά, δεδομένου ότι ο χαμένος ύπνος δεν αναπληρώνεται», σημειώνει ο Δρ Ραμόν Κλαντέγιας, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας και καθηγητής Ψυχολογίας στο Αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης.
  Ο ίδιος και η ομάδα του εξέτασαν τις συνήθειες 142 παιδιών (65 κορίτσια και 77 αγόρια) από έξι έως επτά ετών, τα οποία φοιτούν σε διάφορα σχολεία και δεν έχουν παθολογικά προβλήματα σε σχέση με τον ύπνο. Από τους γονείς των παιδιών ζητήθηκε να συμπληρώσουν ένα ερωτηματολόγιο σχετικά με την ώρα που πηγαίνουν τα παιδιά τους στο κρεβάτι και τις ώρες που κοιμόντουσαν. Παράλληλα, οι Ισπανοί ερευνητές έλεγξαν τις μαθησιακές ικανότητες των παιδιών.
  Όπως διαπιστώθηκε, ο σύγχρονος τρόπος ζωής και οι απαιτήσεις που έχουν οι γονείς βάζουν τα παιδιά από μικρά στα βάσανα. Τα παιδιά κοιμούνται κατά μέσο όρο 8 ώρες την ημέρα, επτά στα δέκα επιστρέφουν στο σπίτι τους μετά τις 21:00 το βράδυ τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα και κοιμούνται μετά τις 23:00 τουλάχιστον τέσσερις φορές την εβδομάδα. Αυτός ο ρυθμός ζωής, που δεν διαφέρει και πολύ από αυτόν των ενηλίκων, αφήνει από νωρίς τα σημάδια του στα παιδιά. 
  Οι Ισπανοί ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα παιδιά, που κοιμούνται από 8 έως 9 ώρες, έχουν χειρότερες επιδόσεις στο σχολείο από τα παιδιά που κοιμούνται από 9 έως 11 ώρες. Σύμφωνα με τους ίδιους, ο λίγος και άστατος ύπνος επηρεάζει τη λειτουργία της μνήμης στα παιδιά, καθώς και το κέντρο του εγκεφάλου, που σχετίζεται με τη μάθηση.
   «Η έλλειψη ύπνου έχει ιδιαίτερα αρνητικές συνέπειες στο γλωσσικό πεδίο. Τα παιδιά, που δεν κοιμούνται καλά και σωστά, δυσκολεύονται στην αφομοίωση των κανόνων της γραμματικής και του συντακτικού, χάνοντας έτσι πολύτιμο έδαφος στην κατανόηση των κειμένων. Κι αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα. Ανάλογα προβλήματα διαπιστώνονται και στα υπόλοιπα γνωστικά πεδία», επισημαίνει στο Cultura y Educacion ο Δρ Κλαντέγιας.
  Οι ερευνητές καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι οι καλές συνήθειες στον ύπνο στην ηλικία των 6 ετών συμβάλλουν θετικά στη γνωστική ανάπτυξη και συστήνουν στους γονείς να δίνουν ιδιαίτερη σημασία σε αυτό το ζήτημα.
  Όπως επισημαίνει ο Ισπανός καθηγητής Ψυχολογίας, «οι γονείς ασχολούνται ιδιαίτερα με το πόση ώρα βλέπουν τηλεόραση τα παιδιά τους, πόση ώρα κάθονται στον υπολογιστή ή πόση παίζουν βιντεοπαιχνίδια. Πρέπει όμως να αντιληφθούν ότι εξίσου σημαντική είναι η ώρα που πέφτουν τα παιδιά τους για ύπνο».

 Αναδημοσίευση από ΑΓΓΕΛΟΥ - KEA

 

Η σημασία των ορίων στην υγιή ανάπτυξη του παιδιού

Γιατί χρειάζονται τα όρια;

  Καθώς τα παιδιά αναπτύσσονται, ένας από τους βασικούς ρόλους των γονιών είναι να βάζουν όρια στα παιδιά, τα οποία τα βοηθούν να νιώθουν ασφαλή και τα καθοδηγούν. Κάποια όρια είναι φυσικά και υπάρχουν ήδη, όπως το πεζοδρόμιο στην άκρη του δρόμου. Άλλα όρια είναι κοινωνικά, π.χ. «Μην χτυπάς την αδερφή σου» κοκ.

  Γενικά τα παιδιά χρειάζεται να ξέρουν ποιοι είναι οι κανόνες γι’ αυτά και για τους άλλους. Αν υπάρχουν επαρκή όρια, αυτά παρέχουν ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο το παιδί νιώθει ασφάλεια και υποστήριξη.

  Τα όρια παρέχουν κατευθυντήριες γραμμές για τη συμπεριφορά και βοηθούν τα παιδιά να μάθουν ποια συμπεριφορά είναι κοινωνικά αποδεκτή και ποια όχι. Τα παιδιά μαθαίνουν να έχουν αυτο-έλεγχο και αυτο-πειθαρχία και αρχίζουν να βάζουν όρια για τον εαυτό τους. Αυτά τα παιδιά έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να γίνουν υπεύθυνοι, κοινωνικά και συναισθηματικά νοήμονες ενήλικες σε σχέση με τα παιδιά που τους έχουν τεθεί λίγα ή καθόλου όρια. Βάζοντας όρια βοηθάμε τα παιδιά να μάθουν έναν αποδεκτό κώδικα συμπεριφοράς.

  Τα παιδιά περιμένουν από τους γονείς να τους πουν ποια είναι η αποδεκτή συμπεριφορά, τι επιτρέπεται να κάνουν και πώς να φέρονται. Όταν είναι μικρά, τα όρια επικεντρώνονται συνήθως στην ασφάλεια αλλά καθώς το παιδί μεγαλώνει χρειάζεται ο γονιός να θέτει νέα όρια που ταιριάζουν με τον διευρυμένο κόσμο του παιδιού.

  Τα όρια είναι η ασφαλής ζώνη για το παιδί. Μέσα στα όρια, ο κόσμος είναι ασφαλής και προβλέψιμος. Είναι πιο εύκολο για το παιδί να βγει έξω στον κόσμο, όταν ξέρει ότι υπάρχει αυτή η ασφαλής ζώνη που έφτιαξε ο γονιός γι’ αυτό.

  Πολλοί γονείς δυσκολεύονται να βάλουν όρια στα παιδιά τους γιατί φοβούνται ότι αν το κάνουν, το παιδί τους θα δυσανασχετήσει. Κάποιοι γονείς νιώθουν επίσης ότι το να βάλουν όρια περιορίζει τη δημιουργικότητα του παιδιού ή την τάση του για εξερεύνηση. Αλλά επειδή το παιδί δεν γνωρίζει ακόμα πώς να είναι στη ζωή, θα παρεκτρέπεται συνεχώς μέχρι ο γονέας να αναλάβει τον ηγετικό του ρόλο. Θα προκαλεί το γονέα ξανά και ξανά μέχρι να του δείξει που είναι τα όρια του.

  Όταν δεν ανταποκριθείς στο αίτημα του παιδιού να του βάλεις όρια, το βάζεις σε μια επικίνδυνη κατάσταση. Προκειμένου να σε αναγκάσει να ανταποκριθείς, το παιδί θα σε δοκιμάζει συνέχεια εκδηλώνοντας οποιαδήποτε ανάρμοστη συμπεριφορά μπορεί να σκεφτεί, προκειμένου να «ξυπνήσει» το γονέα μέσα σου. Μπορεί να μιλάει σε αγνώστους, να επιδίδεται σε ανάρμοστη σεξουαλική συμπεριφορά, να αναπτύξει κάποια διατροφική διαταραχή, να κάνει χρήση ουσιών ή να αποτυγχάνει στο σχολείο.

  Η σταθερή εφαρμογή ξεκάθαρων περιορισμών και ορίων, μαθαίνει στο παιδί τους κανόνες της ζωής έτσι ώστε να μεγαλώσει και να προσαρμοστεί σ’ αυτήν.

  Όταν βάζεις αξιόπιστους περιορισμούς και σαφή όρια στο παιδί, του δίνεις ένα ξεκάθαρο μήνυμα: «Νοιάζομαι για σένα και θέλω να είσαι ασφαλής καθώς μαθαίνεις όσα χρειάζεται για τον κόσμο. Είμαι μια “αρχή“ στην οποία μπορείς πάντα να βασίζεσαι.»

 

Πώς βάζουμε όρια στα παιδιά;

  Χρειάζεται να ξέρουμε πώς να προσδιορίσουμε τα όρια ανάλογα με την ηλικία και το στάδιο ανάπτυξης που είναι το κάθε παιδί. Τα όρια πρέπει να είναι σαφή και λογικά. Πολλά εξαρτώνται από τις αξίες, τις πολιτισμικά πρότυπα και το στυλ ανατροφής που ακολουθεί κάθε γονιός.

  Σαν γονείς, καθώς αναλογίζεστε πώς να θέσετε όρια στο παιδί σας, χρειάζεται να συνειδητοποιήσετε ότι αυτή είναι μια πράξη φροντίδας και αγάπης. Δεν προσπαθείτε να ασκήσετε έλεγχο στο παιδί. Απλά προσπαθείτε να είστε καλοί γονέας. Οπότε, έχοντας αυτό στο μυαλό σας, λάβετε υπόψη την ηλικία και το αναπτυξιακό στάδιο του παιδιού. Στα μικρά παιδιά, τα όρια αφορούν την ασφάλειά τους και εσείς παίρνετε όλες τις αποφάσεις. Σε μεγαλύτερα παιδιά, εξακολουθείτε να περιφρουρείτε την ασφάλειά τους αλλά τους δίνετε και κατάλληλες ευκαιρίες να πάρουν μόνα τους κάποιες αποφάσεις. Έτσι τα παιδιά μαθαίνουν να παίρνουν σωστές αποφάσεις καθώς αναπτύσσονται, μέσω της εμπειρίας.

  Τα όρια που έχετε θέσει στο παιδί χρειάζονται επαναξιολόγηση κάθε τόσο. Καθώς το παιδί ωριμάζει σε εμπειρία και κρίση. μπορείτε να επεκτείνετε τα όρια και να εισάγετε νέα, ανάλογα με τις ανάγκες. Νέες καταστάσεις όπως το να βγει το παιδί έξω με φίλους ή να οδηγήσει αυτοκίνητο, προϋποθέτουν νέους τρόπους οριοθέτησης.

  Εξασφαλίστε ότι το παιδί κατανοεί πως υπάρχουν άμεσες συνέπειες όταν παραβιάζει τα όρια ή τους περιορισμούς που έχετε θέσει. Συζητήστε αυτές τις συνέπειες μαζί του εξαρχής και εξηγήστε του πως ο ρόλος σας ως γονείς, είναι να εφαρμόσετε τις συνέπειες. Δεν το κάνετε από κακία. Παρόλα αυτά, θα εφαρμόζετε πάντα τις συνέπειες.

  Να θυμάστε ότι διδάσκοντας στο παιδί πώς να αποδέχεται τις συνέπειες των πράξεών του, θα γίνει ένα αληθινά ελεύθερο άτομο. Εκείνος που δεν αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεών του παραμένει πάντα εξαρτημένος.

  Εφαρμόστε ανελλιπώς τα όρια. Όταν θέσετε ένα όριο ή έναν περιορισμό για πρώτη φορά, το παιδί μπορεί να σας δοκιμάσει αρκετές φορές. Μπορεί να παραπονιέται, να κλαίει, να παθαίνει υστερία, να σας αποκαλεί κακό ή να εκδηλώνει οποιαδήποτε άλλη προκλητική συμπεριφορά. Όταν το κάνει αυτό, απλά κάνει τη δουλειά του ως παιδί. Η δουλειά του είναι να δοκιμάζει αυτά τα όρια για να σιγουρευτεί ότι είναι στέρεα, ανθεκτικά και θα αντέξουν στην πίεση. Αν υποχωρήσετε στην αντίδρασή του, το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι υπονομεύετε την αίσθηση ασφάλειας του παιδιού. Αν δεν μπορεί να βασιστεί στο ότι είστε σταθερός και αξιόπιστος για ότι αφορά το καλώς έχειν του, σε τι άλλο θα μπορεί να βασιστεί στον κόσμο;

 

Αν δυσκολεύεστε να βάλετε όρια

  Προσπαθήστε να αφήστε στην άκρη την επιθυμία σας να σας αγαπάει το παιδί σας. Εστιάστε περισσότερο στο να το αγαπάτε εσείς και να κάνετε το καλύτερο γι’ αυτό.

  Θυμηθείτε ότι μπορεί να φωνάζει και να κλαίει για λίγο αλλά με το χρόνο, θα εκτιμήσει αυτό που κάνετε. Ως ενήλικας, θα κοιτάζει πίσω και θα ξέρει ότι κάνατε πάντα αυτό που ήταν το καλύτερο γι’ αυτόν μακροπρόθεσμα και όχι αυτό που ήταν καλύτερο για σας εκείνη τη στιγμή.

ΠΗΓΗ

 

 

Προγραφικές  Ασκήσεις

Από  μελέτες που έχουν γίνει, καταδεικνύεται το γεγονός ότι η πιο ενεργητική περίοδος ανάπτυξης – σωματικής και νοητικής του παιδιού είναι το διάστημα από τη γέννηση μέχρι και την ηλικία των 4 χρόνων, οπότε  και μπορούμε να λάβουμε  σημαντικές πλέον ενδείξεις για τη νοημοσύνη του παιδιού. Εύλογο είναι λοιπόν, ότι τα ερεθίσματα που θα προσφέρουν οι γονείς στο παιδί τα πρώτα χρόνια της ζωής του – και κυρίως η μητέρα, που περνά συνήθως περισσότερο χρόνο με το παιδί­ είναι αυτά που θα καθορίσουν την μετέπειτα συναισθηματική και νοητική εξέλιξή του και ακαδημαϊκή πρόοδο. Ένα παιδί που έχει δεχθεί ποικιλία εμπειριών στο ξεκίνημα της ζωής του είναι λοιπόν ένα παιδί που αναμένουμε να εξελιχθεί ικανοποιητικά σε κάθε τομέα και να έχει καλή επίδοση στο σχολείο.

  Οι  6 βασικές προϋποθέσεις που πρέπει να έχει ένα παιδί πριν ξεκινήσει η διδασκαλία γραφής είναι:

· Η ανάπτυξη των μικρών μυών της παλάμης

· Ο οπτικο­κινητικός συντονισμός

· Η ικανότητα του να πιάνει σωστά το μολύβι

· Η ικανότητα του να σχηματίζει ομαλά τα βασικά σχέδια, όπως κύκλους και γραμμές

· Η αντίληψη γραμμάτων, που συμπεριλαμβάνει την ικανότητα του παιδιού να αναγνωρίζει φόρμες ή να βρίσκει ομοιότητες και διαφορές.

· Ο προσανατολισμός στη γραπτή έκφραση που περιλαμβάνει την οπτική ανάλυση των γραμμάτων και των λέξεων καθώς και τη διάκριση δεξιού ­αριστερού.

   Το παιδί της προσχολικής ηλικίας που δεν είναι σε θέση π.χ. να διακρίνει τα διάφορα μεγέθη και σχήματα ή να συναρμολογήσει ένα παζλ, ενδέχεται να έχει αργότερα μεγάλη δυσκολία στην ανάγνωση και γραφή, καθώς και οι δυο συνιστούν δεξιότητες  που προαπαιτούν στην αναγνώριση λεπτών διαφορών ανάμεσα στα γράμματα, προκειμένου να σχηματιστούν συλλαβές, λέξεις και προτάσεις αργότερα.

   Καλό θα ήταν ο γονιός να εξοικειώνει το παιδί με τα σύνεργα του γραπτού λόγου από πολύ νωρίς. Χρωματιστά μολύβια και χαρτί μπορούν να δοθούν στο παιδί  ήδη από την ηλικία των 18 μηνών. Το φύλλο χαρτιού πρέπει να είναι αρκετά μεγάλο, ώστε να επιτρέπει την ελεύθερη κίνηση του χεριού. Μεγάλα πρέπει επίσης να είναι και τα πρώτα μολύβια, ώστε να μπορεί το παιδί να τα πιάνει με όλο του το χέρι. Αργότερα, καθώς εξελίσσεται ο συναρμονισμός των μυών, γύρω στα 4 χρόνια, μπορείτε να του δώσετε μικρότερα μολύβια, αφού θα είναι πλέον σε θέση να τα πιάνει με το δείχτη και τον αντίχειρα.

   Από τα 3 του χρόνια το παιδί είναι συνήθως έτοιμο να αναλάβει δραστηριότητες λεπτής κινητικότητας, όπως: να περνάει χάντρες σε μια κλωστή, να κυλάει μπίλιες, να δουλεύει με πλαστελίνη να πιάνει με μια τσιμπίδα μικρά αντικείμενα να βιδώνει και να ξεβιδώνει καπάκια Τέτοιου τύπου  δραστηριότητες ενισχύουν τους μύες κάθε δαχτύλου και αναπτύσσουν την χειροτεχνική επιδεξιότητα.

   Οι προγραφικές ασκήσεις είναι επίσης αναγκαίες, για την εκμάθηση των γραμμάτων και των αριθμών. Σκοπός τους είναι να θεμελιώσουν και να εδραιώσουν στο παιδί την κατάκτηση της εικόνας του γράμματος αλλά και της αλληλουχίας  των κινήσεων που απαιτούνται προκειμένου αυτή να αναπαραχθεί. Το παιδί, για να κατακτήσει πλήρως την κίνηση  και την χειρονομία της γραφής, χρειάζεται να ισορροπήσει τις μυϊκές του δυνάμεις και να χειριστεί με ευλυγισία κάθε άρθρωση  του χεριού. Η εκπαίδευση αυτή πρέπει να έχει ήδη αρχίσει πριν το παιδί πάρει μολύβι στο χέρι του.

   Ένα παιδί είναι έτοιμο για τη γραφή όταν έχει αναπτυχθεί ικανοποιητικά στον οπτικό, κινητικό, αισθητηριακό και αντιληπτικό τομέα. Ο επαρκής συντονισμός της λεπτής κίνησης, δηλαδή των κινήσεων της άκρας χείρας, είναι επίσης απαραίτητος για το σχηματισμό γραμμάτων με ακρίβεια.

   Ασκήσεις που ενδείκνυται για το προγραφικό στάδιο είναι:

·  Σχεδίαση οριζόντιων και κάθετων γραμμών.

·  Σχεδίαση ημικύκλιου, κύκλου, τετραγώνου. ( Η φορά των σχεδίων είναι πάντα δεξιόστροφη).

·  Σχεδίαση κυμάτων

·  Σχεδίαση ελατηρίων  UUUUUUUU,

·  Σχεδίαση κορυφών  VVVVVVVV,  ΛΛΛΛΛΛΛΛΛ

·  Σχεδίαση  σπιτιού, με σχηματισμό αρχικά ενός τετραγώνου και έπειτα μιας κορυφής

·  Σχεδίαση τριγώνου.

   Από τα 5 τους χρόνια τα παιδιά θα πρέπει ν’ αρχίσουν να εκτελούν τις ασκήσεις σε φύλλο χαρτιού πάνω στο τραπέζι. Συχνά ειδικά τις πρώτες φορές το πιάσιμο του μολυβιού είναι αρκετά χαλαρό. Για να το βελτιώσουν, τα παιδιά πρέπει ν΄ αποκτήσουν αρκετή μυϊκή δύναμη και ευλυγισία των αρθρώσεων. Οι παραπάνω ασκήσεις βοηθούν και σ’ αυτό. Επιπλέον, μπορείτε να προσθέσετε ασκήσεις: όπου το παιδί οφείλει να χαράξει ένα δρόμο ανάμεσα σε 2 παράλληλες γραμμές. με τυπωμένα σχέδια, όπου το παιδί ακολουθεί (πατώντας απλώς από πάνω με το μολύβι) τις γραμμές του σχεδίου, χωρίς να σηκώνει από το χαρτί το μολύβι του. όπου το παιδί οφείλει να ενώσει τις τελείες, προκειμένου να αναπαραστήσει ένα συγκεκριμένο πρότυπο που του δίνεται.

 

Πηγή :  Δημοτικός Οργανισμός Υγείας και Κοινωνικών Θεμάτων (ΔΟΥΚ)

Συγγραφέας : Βιργινία Πολυμεροπούλου (εργοθεραπεύτρια)

 

 

 

Πως μπορώ να βοηθήσω το παιδί μου στο σπίτι;

Αγαπητοί γονείς  

βρισκόμαστε στην αρχή της σχολικής χρονιάς και τα μικρά σας αγγελούδια διανύουν φάση προσαρμογής. Η προσαρμογή στο σχολείο είναι  δύσκολη και θα χρειαστεί  αρκετό χρόνο, ανάλογα με το παιδί. Μας ενδιαφέρει το διάστημα αυτό να βοηθήσουμε το παιδί να δει θετικά το νέο του περιβάλλον και αυτό δε θα συμβεί αν το πιέσουμε υπερβολικά, να μάθει να γράφει και να διαβάζει. 

Θυμηθείτε επίσης ότι κάποτε ήσασταν κι εσείς παιδιά. Ελάτε στη θέση τους. Και κυρίως μην ξεχνάτε πως η λέξη παιδί συγγενεύει ετυμολογικά αλλά και ουσιαστικά με το παιχνίδι. Οι δραστηριότητες που θα κάνετε με το παιδί σας,  να έχουν πάντα τη μορφή του παιχνιδιού. 

Τα παιδιά στην ηλικία των 6-7 ετών έχουν ηρεμήσει από τις εσωτερικές συγκρούσεις και το ενδιαφέρον τους προσανατολίζεται στη διαδικασία της μάθησης και της κοινωνικοποίησης. Προκειμένου να κάνουμε πιο ομαλή τη μετάβαση στο δημοτικό, αλλά και για να διευκολύνουμε την εξελικτική ωρίμανση των παιδιών μας, αρκεί να έχουμε υπόψη μας τα παρακάτω:

 

1.          Οι αλλαγές τις περισσότερες φορές προκαλούν συχνά κάποιου βαθμού σύγχυση και άγχος στα παιδιά. Σημαντική είναι λοιπόν, αν δεν συνεχίζει η φοίτηση του παιδιού στο ίδιο σχολείο, η εξοικείωση με τον χώρο, πριν την έναρξη των μαθημάτων. Καλό θα ήταν λοιπόν, να επισκεφτούμε το σχολείο, μαζί με το παιδί, όσο το δυνατόν νωρίτερα και να ανακαλύψουμε χώρους που θα χρειάζεται να γνωρίζει ώστε να μην αγχωθεί στην πορεία π.χ. τουαλέτες, κυλικείο, βρύσες κ.τ.λ. Τα παιδιά αγχώνονται εύκολα με πράγματα που οι ενήλικες θεωρούμε αυτονόητα.

 

2.         Διαλέγουμε από νωρίς μαζί, την τσάντα του, τα τετράδια τα ρούχα του, κ.τ.λ. Αφήνουμε στα παιδιά τη δυνατότητα επιλογής, με την καθοδήγησή μας. Όσο νωρίτερα μάθουν να επιλέγουν, τόσο ενισχύεται η αυτοπεποίθησή τους.

 

3.         Καθημερινά ξυπνάμε νωρίς, ήρεμοι, χαρούμενοι, χωρίς άγχος και ένταση.

 

4.         Μαθαίνουμε από νωρίς το παιδί να ακολουθεί συγκεκριμένη ρουτίνα στις ώρες ύπνου, φαγητού, διαβάσματος. Τα παιδιά χρειάζονται πρόγραμμα, προκειμένου να μάθουν να οργανώνονται, αλλά και να διευκολύνεται η καθημερινότητα η δική τους και της οικογένειάς τους.

 

5.          Συμμετέχουμε στη μελέτη του παιδιού, απλά επιβλέποντάς το. Στόχος μας είναι να μάθει να διαβάζει ανεξάρτητα, όσο το δυνατόν νωρίτερα. Δεν διορθώνουμε, δεν κάνουμε για αυτό τις εργασίες του, δεν το πιέζουμε. Αφήνουμε τη δουλειά των εκπαιδευτικών για τους εκπαιδευτικούς.

 

6.         Εμπιστευόμαστε τους εκπαιδευτικούς των παιδιών μας. Ας μην ξεχνάμε ότι γονείς και εκπαιδευτικοί πρέπει να έχουμε κοινό στόχο την εξέλιξη των παιδιών μας. Αν για κάποιο λόγο έχουμε παράπονα, τα συζητάμε κατευθείαν μαζί τους, χωρίς να μοιραζόμαστε με το παιδί τις ανησυχίες μας. Αφήστε το παιδί να εμπιστευτεί τους δασκάλους του, έτσι ώστε να αποδώσει τα μέγιστα των δυνατοτήτων του.

 

7.          Συζητήστε με τους εκπαιδευτικούς τυχόν δυσκολίες του παιδιού σας σε ακαδημαϊκό ή συναισθηματικό επίπεδο. Όσο πιο γρήγορα διαγνωστούν, τόσο πιο εύκολα αντιμετωπίζονται.

 

8.         Τονώστε την αυτοπεποίθηση των παιδιών ωθώντας τα σε εξωσχολικές δραστηριότητες που αυτά θα επιλέξουν, τονίζοντας όμως ότι δεν θα πρέπει να τις εγκαταλείψουν κατά την διάρκεια της χρονιάς. Τα παιδιά έχουν την τάση να εγκαταλείπουν, ειδικά όταν δυσκολεύονται, ας τα μάθουμε να μην το κάνουν.

 

9.         Δεν ξεχνάμε ότι κάθε παιδί έχει τους δικούς του αναπτυξιακούς ρυθμούς, τις δικές του ικανότητες και δυνατότητες. Δεν τα πιέζουμε ανάλογα με τις δικές μας ανάγκες και προσδοκίες.

.

10.     Φροντίζουμε να μην επαναλαμβάνουμε συνεχώς στο παιδί ότι πια έχει μεγαλώσει και ότι τα ανέμελα χρόνια του παιχνιδιού αποτελούν παρελθόν. Αντίθετα, πρέπει πάντα να βρίσκουμε χρόνο για παιχνίδι και επαφή με τους συνομηλίκους. Έτσι μόνο, θα αναπτύξει όλες του τις ικανότητες και θα εξελιχθεί σε ολοκληρωμένη ενήλικη προσωπικότητα.

 

11.       Τέλος δεν ξεχνάμε ποτέ να επιβραβεύουμε τα παιδιά μας, τόσο στις επιτυχίες, όσο και στις προσπάθειές τους. Η επιβράβευση των γονιών αποτελεί πάντα το ισχυρότερο κίνητρο για την εξέλιξη των παιδιών.

 

Πηγή: iatronet

 

Πρώτη συνάντηση